Een van de geheimen van Nuwara Eliya is het graf van majoor Rogers - of beter gezegd, de zoektocht naar dit legendarische graf. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, ligt het niet op de hoofdbegraafplaats van de stad. Ik kan je vertellen dat het ons wat onderzoek en verschillende gesprekken met de plaatselijke bevolking heeft gekost om het vervloekte graf van de beruchte olifantenjager daadwerkelijk te vinden.
Op de hoofdbegraafplaats van Nuwara Eliya vind je veel graven van Engelsen die hier in de koloniale tijd leefden en stierven. Deze grafstenen vertellen hun eigen verhaal en bieden een fascinerend inzicht in het verleden. Aanvankelijk verwachtten we het graf van Rogers tussen deze oude grafstenen te vinden, maar zelfs na grondig zoeken en goed rondkijken op de begraafplaats vonden we het niet. In plaats daarvan hoorden we van een oudere man dat het graf eigenlijk aan de rand van de golfbaan ligt - op een plek die je nauwelijks zou verwachten.
Uiteindelijk leidde een andere vriendelijke plaatselijke bewoner ons erheen, met een licht ondeugende grijns die waarschijnlijk betekende: "Jullie zijn niet de eersten die kijken." Daar was het, verborgen aan de rand van de golfbaan. Het onopvallende graf waar zoveel legendes omheen draaien.
In de ban van de olifantenjager: De duistere legende van majoor Thomas William Rogers
Nuwara Eliya. De zon vecht zich een weg door de mist die als een sluier over de weelderig groene heuvels ligt. Het is hier vredig, maar er hangt een mysterieus gevoel in de lucht. Een onopvallende grafsteen aan de rand van het plein draagt het sombere Geschiedenis van een man wiens naam diep in het collectieve geheugen van Sri Lanka gegrift staat - majoor Thomas William Rogers, de olifantenjager.
De lokale bevolking praat over hem met een huivering in hun stem, en misschien kun je het ze niet kwalijk nemen. Rogers, een Britse overheidsfunctionaris en gepassioneerd jager, zou in de loop van zijn leven meer dan 1400 olifanten hebben gedood. Deze majestueuze Dierendie in Sri Lanka die als heilig worden beschouwd en nauw verbonden zijn met de cultuur en spiritualiteit van het land, waren voor hem niets meer dan een prooi. Maar zijn daden bleven niet onbestraft, althans dat is wat de lokale bevolking gelooft.
Hier begint de legende: Er wordt gezegd dat de bliksem steeds opnieuw in Rogers' graf inslaat, alsof de natuur zelf wraak op hem neemt. Deze legende verleent Nuwara Eliya een mystiek aura dat zowel toeristen als de plaatselijke bevolking betovert.
Maar wie was deze man die met zijn jachtexpedities zo'n litteken achterliet in de geschiedenis van Sri Lanka? En waarom blijft zijn verhaal tot op de dag van vandaag een herinnering en een mysterie?
Het koloniale tijdperk in Sri Lanka en de olifantenjacht
Om het verhaal van majoor Thomas William Rogers echt te begrijpen, moet je diep in de koloniale tijd van Sri Lanka duiken. Stelt u zich eens voor dat we in de 19e eeuw zijn. Sri Lanka, toen nog Ceylon, staat onder Brits bestuur. De koloniale overheersers zien het land niet alleen als een exotisch avontuur, maar ook als een rijke bron. De olifantenjacht wordt een duister hoofdstuk in dit verhaal.
In die tijd was de olifantenjacht niet alleen een sport voor de Britten, maar ook een bewijs van hun veronderstelde superioriteit over de natuur. Olifanten werden beschouwd als machtige dieren - wie ze versloeg liet zien dat hij de wildernis de baas was. Voor Rogers en veel andere koloniale ambtenaren werd de jacht een soort competitie. De lokale bevolking zag echter niets heldhaftigs in Rogers. Hij werd de vijand van de natuur en schoot talloze dieren dood zonder rekening te houden met de spirituele en culturele betekenis van olifanten in het land.
Olifanten zijn al eeuwenlang nauw verweven met de geschiedenis en cultuur van Sri Lanka. Ze werden gebruikt als waardevolle helpers in de landbouw en zijn diep geworteld in de religieuze symboliek. Vooral tijdens het beroemde Esala Perahera festival in Kandy paraderen olifanten door de straten, prachtig versierd en met heilige relikwieën om de gelovigen zegeningen te brengen. Het afslachten van deze dieren door de koloniale overheersers was daarom niet alleen een vernietiging van het milieu, maar ook een aanval op de identiteit en spiritualiteit van de bevolking.
Wie was majoor Thomas William Rogers?
Thomas William Rogers kwam als jonge officier naar Ceylon, waar hij gestationeerd was in Badulla. De exotische omgeving en de wildernis van de jungle boden hem een jachtgebied dat hem fascineerde. Rogers, die invloed en macht had als regeringscommissaris, begon met een ware obsessie op olifanten te jagen. Voor hem was het meer dan een hobby - olifantenjacht werd zijn levenswerk.
Hij hield nauwgezette lijsten bij van zijn jachtsuccessen en maakte geen geheim van zijn jachtverslaving. Er wordt gezegd dat meer dan 1400 olifanten het slachtoffer van hem zijn geworden. De lokale bevolking was ontzet over zijn wreedheid en veroordeelde hem als een "man die olifanten doodt". Voor de Britten daarentegen werd hij een symbool van de koloniale heerschappij over de natuur, die zijn daden vaak prezen als moed en kracht. Rogers leek geen wroeging te voelen. Er was iets meedogenloos aan zijn jachtinstinct, dat ook de lokale bevolking diep verontrustte.
Zelfs tijdens zijn leven geloofden veel inwoners dat hij geen rust zou vinden in zijn dood. Hierdoor ontstond de legende van de "vloek" van de olifantenjager die in zijn graf zou rondspoken.
- PD20W snel opladen: Het ondersteunt PD 3.0, QC 3.0 snel opladen protocollen, Laadt je iPhone 13 in 30 minuten tot 50 %. Universeel...
- Wereldadapter: Deze internationale stopcontactadapter met EU-, UK-, US- en AUS-stekkers is geschikt voor meer dan 100 landen en regio's. Zal uw beste...
- Alles-in-één-stekkeradapter: De universele stekkeradapter heeft een alles-in-één compact ontwerp (6,7cm*5,2cm*5,6) dat past bij uw...
Laatst bijgewerkt op 2025-03-28 / Affiliate links / Afbeeldingen van de Amazon Product Advertising API
De daden en de legende: 1.400 olifanten gedood tijdens zijn leven
De jachtexpedities van Rogers waren niet alleen wreed, ze hadden ook een blijvende invloed op de olifantenpopulatie en het ecologisch evenwicht in Sri Lanka. De Britse koloniale overheersers zagen olifanten vaak alleen als "groot wild", maar de dieren speelden een centrale rol in het natuurlijke ecosysteem van Sri Lanka. Ze openden paden in de jungle, verspreidden zaden en creëerden leefgebieden voor talloze diersoorten. De ongebreidelde jacht van Rogers leidde in sommige gebieden tot het uitsterven van olifantenkuddes en het ecosysteem werd ernstig verstoord.
De lokale bevolking verachtte Rogers vanwege zijn destructieve gedrag. In de dorpen spraken de mensen met een zekere huiver over hem. Rogers was meer dan een eenvoudige jager - hij was de "olifantendoder" die de spirituele band van de mensen met de natuur negeerde. Uit deze woede en dit verdriet ontstond de duistere legende van het "vervloekte" graf: na zijn dood zou de bliksem herhaaldelijk in Rogers' grafsteen geslagen hebben. Voor de mensen was dit een teken van goddelijke toorn of een wraak van de natuur zelf.
De vloek werd het symbool van de vernietigende kracht die Rogers had ontketend en tegelijkertijd een herinnering dat de natuur wraak nam. Dit mystieke idee blijft tot op de dag van vandaag bestaan en trekt veel nieuwsgierige bezoekers.
Het graf van majoor Rogers: een controversiële gedenkplaats
Het graf van Rogers op de golfbaan van Nuwara Eliya is vandaag de dag een controversiële plek. Veel plaatselijke bewoners vinden het idee dat er een gedenkplaats aan hem is gewijd ongepast. Voor hen is het graf geen plaats van respect, maar een herinnering aan het koloniale tijdperk en zijn meedogenloosheid. Anderen daarentegen zien het als een angstaanjagende herinnering - een waarschuwing dat degenen die de natuur schade toebrengen zelfs in de dood geen rust zullen vinden.
De geschiedenis van de tombe en de vermeende "vloek" geven de plek een speciale fascinatie. Sommige bezoekers reizen helemaal naar Nuwara Eliya om de vervloekte steen van dichtbij te zien. Maar het blijft een stille observatie, want de plek wordt beschermd door de lokale bevolking, die het met respect en eerbied beschouwt. De legende van het vervloekte graf leeft voort en de plek is een soort gedenkteken geworden voor de koloniale misdaden tegen de natuur.
Morele en culturele dimensies: Olifantenjacht toen en nu
Het verhaal van Rogers en zijn daden laten ons nadenken over hoe ethische opvattingen over de natuur in de loop der tijd zijn veranderd. Terwijl jagen in de koloniale tijd als dapper en mannelijk werd gezien, zien we er tegenwoordig de gruwel van in. De vroegere heldenverering heeft plaatsgemaakt voor het besef dat de natuur niet bedoeld is voor onbeperkte exploitatie.
Voor de lokale bevolking is Rogers nog steeds het symbool van een man die niet alleen olifanten, maar ook de cultuur en spiritualiteit van hun land geweld aandeed. Zijn verhaal herinnert ons eraan dat de natuur respect afdwingt en geen roekeloze vernietiging tolereert. Dit idee heeft de overhand gekregen in het moderne Sri Lanka: olifanten worden beschermd en organisaties zoals de "Sri Lanka Wilde dieren Conservation Society" zetten zich in voor hun behoud.
Voor de inwoners van Sri Lanka symboliseert de vloek van de olifantenjager ook het feit dat de natuur de macht heeft om diegenen te straffen die haar kwaad doen.
Nuwara Eliya vandaag: Een bezoek in de voetsporen van de olifantenjager
Nuwara Eliya is nu een populaire vakantiebestemming die bezoekers betovert met zijn theeplantages en koloniale architectuur. Een wandeling door dit idyllische bergstadje brengt je naar de wortels van de legende van Rogers. De golfbaan waar zijn graf ligt is een attractie voor geschiedenisliefhebbers en brengt het verleden tot leven.
Enkele praktische tips: De beste tijd om Nuwara Eliya te bezoeken is van februari tot april, wanneer het klimaat mild is en de natuur in volle bloei staat. De golfbaan en het graf van Rogers zijn niet direct toegankelijk, maar kunnen van een afstand worden bekeken. Neem weerbestendige kleding mee, want het klimaat is hier wisselvallig en vaak koel.
Een bezoek aan de theeplantages rondt uw verblijf af. Hier leer je veel over de theeproductie en de lange koloniale geschiedenis die Sri Lanka kenmerkt. De zacht glooiende, met mist bedekte heuvels van de theeplantages zorgen voor een vredig decor - een verademing na het sombere verhaal van de olifantenjager.
Eeuwig geheugen en de lessen van de geschiedenis
Het verhaal van majoor Rogers en de mythe van zijn vervloekte graf herinneren ons eraan dat de mens de natuur moet respecteren. In Sri Lanka, waar olifanten nu worden beschouwd als symbolen van nationale identiteit en cultureel erfgoed, is het verhaal van de olifantenjager een gedenkteken. Het herinnert ons eraan dat de natuur onvervangbaar en kostbaar is en dat elke actie gevolgen heeft.
Voor de inwoners van Sri Lanka en bezoekers die de sporen van het verleden in Nuwara Eliya verkennen, is Rogers' verhaal een oproep tot mindfulness en verantwoordelijkheid. De natuur vraagt om respect en dit besef is belangrijk voor alle reizigers die de wilde schoonheid van Sri Lanka willen ontdekken.
Wie verzorgt de graven op de begraafplaats?
In Nuwara Eliya, vooral op de belangrijkste begraafplaats, worden de oude graven uit de koloniale tijd vaak onderhouden door de lokale overheid of kerkelijke organisaties als deze graven beschermd zijn als monument. Er zijn echter veel graven die eerder worden overgelaten aan het weer en het verstrijken van de tijd, en sommige graven raken geleidelijk in verval. Af en toe ontfermen lokale groepen of vrijwilligersorganisaties zich over bijzonder historische graven om het culturele erfgoed te bewaren.
Het graf van majoor Rogers aan de rand van de golfbaan wordt onderhouden door de golfbaan zelf, omdat het op haar terrein ligt. Hoewel het graf onderhouden wordt, is het niet speciaal gemarkeerd of bewegwijzerd, wat bijdraagt aan het mysterieuze en bijna verborgen karakter van de plek.
Waarom worden de graven überhaupt onderhouden als de bezettingstroepen het land zoveel leed hebben berokkend?
Het onderhoud van de graven van Britse kolonisatoren en hun familieleden door de Singalezen kan op het eerste gezicht verrassend lijken, vooral gezien het leed dat het koloniale tijdperk het land heeft gebracht. Maar in Sri Lanka en veel andere landen met een koloniaal verleden is de zorg voor deze graven vaak een uiting van een respectvolle houding ten opzichte van de geschiedenis en de rust van de doden, ongeacht wie er ligt.
Voor de Singalezen is het minder een eerbetoon aan de koloniale overheersers en meer een uiting van respect voor het verleden en de tradities. De boeddhistische en hindoeïstische cultuur die het land kenmerkt, hecht veel waarde aan medeleven en respect voor de overledenen. Voor velen maakt de noodzaak om plaatsen van vrede en herdenking te behouden deel uit van een harmonieuze benadering van het verleden, ook al was het pijnlijk.
Tegelijkertijd maken veel historische begraafplaatsen en koloniale graven nu ook deel uit van het cultureel erfgoed en de toeristische attracties die de complexe geschiedenis van Sri Lanka bewaren en zichtbaar maken voor toekomstige generaties. Het onderhoud van deze graven maakt daarom ook deel uit van de identiteit en is een stille getuigenis van hoe het land waardigheid en sereniteit toont in de omgang met zijn verleden.
1. Hoe denken jonge Singalezen vandaag over het koloniale tijdperk en zijn sporen, zoals de bewaarde graven?
De meningen zijn verdeeld. Veel jonge Singalezen staan kritisch tegenover het koloniale tijdperk, omdat ze weten dat het land toen zwaar werd uitgebuit. Toch erkennen ze dat zaken als de spoorwegen en de theeteelt door de Britten werden geïntroduceerd en vandaag de dag nog steeds het land bepalen. Ze zien de oude graven en monumenten meer als "herinneringen" en minder als "eerbetoon". Voor de meesten is het verzorgen van deze graven gewoon een kwestie van respect - ongeacht wie er ligt.
2. Zijn er speciale rituelen of festivals waarbij de historische begraafplaatsen en graven in Sri Lanka ook een rol spelen?
Niet echt. De begraafplaatsen en koloniale graven hebben geen vaste plaats in het spirituele leven van de Singalezen en er zijn geen speciale rituelen of ceremonies rond deze plaatsen. De festiviteiten en ceremonies zijn meestal gericht op voorouderverering en hun eigen religie en niet zozeer op de koloniale periode.
3. Hoe is de relatie van de Singalezen tot de overblijfselen van het koloniale tijdperk, zoals begraafplaatsen en monumenten, in de loop der jaren veranderd?
Onmiddellijk na de onafhankelijkheid waren de Singalezen vaak kritisch over deze overblijfselen en wilden ze zich ervan distantiëren. Tegenwoordig worden ze meer gezien als onderdeel van het historische erfgoed en worden ze met een zekere afstand bekeken. De graven en monumenten uit de koloniale tijd maken al lang deel uit van de geschiedenis en worden geaccepteerd als bewijs van het verleden dat het land heeft gevormd.
4. Hoe kijken de lokale autoriteiten of historische instellingen aan tegen het onderhoud en behoud van dergelijke historische graven?
Voor de autoriteiten en historische instellingen hebben deze graven vaak een bepaalde historische en toeristische waarde. Ze zijn zich ervan bewust dat toeristen nieuwsgierig zijn naar de sporen van het koloniale tijdperk. Het onderhouden van dergelijke sites levert niet alleen geld op, maar helpt ook om de geschiedenis levend te houden en bezoekers de kans te geven deze te ervaren.
5. Wordt het graf van majoor Rogers actief gebruikt als onderdeel van een historische rondleiding of verhaal in Nuwara Eliya, of is het meer een "geheime tip"?
Rogers' graf is meer een "insider tip". Het maakt geen deel uit van een officiële rondleiding, maar de legende is bekend onder de plaatselijke bevolking en veel toeristen horen erover via gesprekken. Het is een plek die eerder via mond-tot-mondreclame wordt ontdekt dan via officiële rondleidingen - en dit verleent het graf natuurlijk een speciale fascinatie.
6. Zijn er bepaalde boeddhistische of hindoeïstische leringen die de zorg en het respect voor de graven van kolonisten beïnvloeden?
Ja, absoluut. Zowel het boeddhisme als het hindoeïsme leggen grote nadruk op compassie en respect voor alle levende wezens en de doden, ongeacht wie ze waren toen ze nog leefden. De lokale bevolking ziet het vaak als een uiting van tolerantie en compassie om respectvol voor de graven te zorgen, ongeacht wie er begraven ligt. Zelfs oude graven van kolonisten worden daarom verzorgd - eerder een spirituele dan een historische of politieke benadering.
7 Hoe reageert de lokale bevolking op de interesse van internationale bezoekers in deze oude koloniale graven?
De lokale bevolking reageert hier over het algemeen positief op. Velen vinden het leuk dat internationale bezoekers geïnteresseerd zijn in hun geschiedenis. Vooral in gebieden als Nuwara Eliya, die sterk beïnvloed zijn door het koloniale tijdperk, zijn de mensen gewend aan toeristen die vragen stellen over de geschiedenis en zijn ze vaak trots om hun perspectief te delen.
8. Zijn er soortgelijke 'vervloekte' graven of legendes in andere delen van Sri Lanka die herinneren aan het koloniale tijdperk?
Ja, er zijn enkele plaatsen in Sri Lanka die als "vervloekt" of "spookachtig" worden beschouwd en die dateren uit de koloniale tijd. In steden als Colombo en Galle zijn er bijvoorbeeld koloniale huizen en plantagevilla's waarvan men gelooft dat ze bovennatuurlijke verhalen hebben. Deze legendes blijven bestaan in veel gebieden waar de koloniale overheersers actief waren en geven vaak een mysterieus tintje aan het verhaal.
9. Welke andere historische overblijfselen uit de koloniale tijd zijn er nog bewaard gebleven in het land en hoe worden ze onderhouden of gebruikt?
Er zijn veel koloniale gebouwen en infrastructuur uit het Britse tijdperk, zoals het Galle Fort, de oude spoorwegen en plantagehuizen. Deze plaatsen worden vaak onderhouden als bezienswaardigheden en dienen soms ook toeristische doeleinden. Het Galle Fort staat bijvoorbeeld op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en trekt jaarlijks veel bezoekers, terwijl de spoorlijnen van Kandy naar Ella zijn een populaire reisroute geworden die adembenemende uitzichten biedt.
10. zijn er plannen om de oude graven in een bredere culturele context te beschermen, bijvoorbeeld door middel van een speciale museumtentoonstelling of rondleidingen?
Op dit moment zijn er geen nationale plannen om koloniale tombes specifiek op te nemen in musea of rondleidingen. Sommige touroperators bieden privérondleidingen aan in plaatsen als Galle of Kandy die zich richten op koloniaal erfgoed. Er zouden in de toekomst meer initiatieven kunnen komen om dergelijke sites in een bredere historische context te plaatsen - vooral omdat steeds meer mensen belangstelling krijgen voor de complexe geschiedenis van Sri Lanka.
Nederlands